16 april 2009

Super Furry Animals - Dark Days/Light Years

Dark Days/Light Years is al weer de negende plaat van The Super Furry Animals. Met haar voorgaande acht platen heeft de band uit Wales een uniek oeuvre opgebouwd en ook Dark Days/Light Years is weer een bijzonder fascinerende plaat. Een plaat die volgt op twee jaren waarin de bandleden zich konden uitleven in allerlei hobbyprojecten, waarvan die van Gruff Rhys, die niet alleen een geweldige soloplaat (Candylion) maakte, maar ook de Britse jaarlijstjes haalde met de electropop van Neon Neon, uiteindelijk het meest succesvol waren. Door de drukke werkzaamheden van Gruff Rhys hebben de overige leden van The Super Furry Animals op Dark Days/Light Years wat meer ruimte gekregen dan voorheen het geval was, waardoor ook de negende plaat van de band weer anders klinkt dan zijn voorgangers. Waar The Super Furry Animals op voorganger Hey Venus! nog op leken te schuiven in de richting van behoorlijk toegankelijke popliedjes, is Dark Days/Light Years een stevige psychedelische plaat die op het eerste gehoor een stuk zwaarder op de maag ligt dan de verrassend toegankelijke voorganger. The Super Furry Animals maken het zich op hun nieuwe plaat niet echt makkelijk, maar dit levert wel fascinerende muziek op. Psychedelica vormt dit keer het belangrijkste bestanddeel van de muziek van de band, maar zoals altijd is er ook ruimte voor tal van andere invloeden, waaronder dit keer vooral invloeden uit de Krautrock, funk en glamrock. De lange tracks op deze plaat moeten het vooral hebben van hun bijna hypnotiserende werking, terwijl in de wat kortere tracks de verrassende invloeden uit vele stijlen het meeste effect sorteren. Net als zoveel van zijn voorgangers, is Dark Days/Light Years een plaat die uithoudingsvermogen vraagt van de luisteraar, maar een ieder die wat tijd investeert in deze plaat wordt uiteindelijk rijkelijk beloond. Dark Days/Light Years is de zoveelste kroon op het werk van een band die absoluut moet worden gerekend tot de smaakmakers van het afgelopen decennium. Erwin Zijleman