Laetitia Sadier kennen we natuurlijk als zangeres van de cultband Stereolab en in iets mindere mate van het Stereolab spin-off project Monade. Een jaar of twee geleden maakte ze haar eerste soloplaat, het nogal zwaarmoedige, door de zelfmoord van haar zusje geïnspireerde, The Trip. Vorige maand verscheen Sadier’s tweede soloplaat, Silencio. De plaat krijgt in Nederland tot dusver nauwelijks aandacht en dat is jammer. Silencio is immers een erg aangename plaat die het met name goed zal doen op de heerlijke (na)zomeravonden die hopelijk nog komen gaan. Silencio is niet alleen een aangename plaat, maar het is ook een plaat waarop Laetitia Sadier het avontuur geen moment uit de weg gaat en bovendien niet bang is om stelling te nemen in haar vaak wat politiek getinte teksten. Zeker in tekstueel opzicht is Silencio een gedreven en soms behoorlijk felle plaat, maar dat hoor je niet direct terug in de muziek. Op Silencio opereert Laetitia Sadier niet in haar uppie. Meerdere muzikanten dragen hun steentje bij aan de tweede soloplaat van de van oorsprong Franse zangeres, onder wie voormalig geliefde en Stereolab voorman Tim Gane. Mede hierdoor doet Silencio in muzikaal opzicht wel wat denken aan de muziek van Stereolab. Ook op Silencio horen we een zoete mix van folk, pop, lounge, bossa nova, postpunk en invloeden uit de Franse popmuziek uit de jaren 70 aangevuld met elektronische impulsen. Het is muziek die ook wel wat raakvlakken heeft met de muziek van Belle & Sebastian, al is de muziek van Sadier spannender en elektronischer. De zwoele en vaak wat zoete klanken combineren prachtig met de bijzondere stem van Laetitia Sadier; een stem die me meer dan eens aan die van Beth Orton doet denken. Bij eerste beluistering lijkt Silencio vooral een lekker zwoel en zonnig zomerplaatje, maar zeker wanneer je naar de teksten luistert, hoor je dat Laetitia Sadier veel meer in haar mars heeft. Ook in muzikaal opzicht beperkt Silencio zich niet tot de gebaande paden. Vrijwel alle songs beginnen heerlijk toegankelijk, maar ze kunnen allemaal makkelijk ontsporen door tempowisselingen, verrassende elektronische impulsen (Laetitia Sadier is hoorbaar fan van de muziek van Kraftwerk) of verrassende wendingen. Silencio is hierdoor niet alleen een plaat die direct aanvoelt als een warm bad, maar het is ook een plaat die je ook na vele luisterbeurten blijft verrassen. Laetitia Sadier heeft in het verleden met Stereolab en Monade laten horen dat ze heel wat in haar mars heeft, maar ook als soloartiest heeft ze nu een indrukwekkend visitekaartje afgeleverd. In Engeland en de VS kan de plaat inmiddels rekenen op buitengewoon positieve recensies. Nu Nederland nog. Erwin Zijleman
