The Blue Nile - A Walk Across The Rooftops, Collector's Edition

Eerder dit jaar besprak ik op deze BLOG de eerste soloplaat van de Schotse singer-songwriter Paul Buchanan (link, deze plaat is de afgelopen maanden eigenlijk alleen maar gegroeid en kan ik daarom nog altijd van harte aanbevelen) en noemde ik de twee meesterwerken die hij in een vorig leven maakte met zijn band The Blue Nile. Deze bijna vergeten meesterwerken uit de jaren 80 zijn deze week opnieuw uitgebracht en voorzien van een extra schijf met bonusmateriaal. Morgen sta ik stil bij de nieuwe versie van Hats, dat oorspronkelijk werd uitgebracht in 1989. Vandaag concentreer ik me op de heruitgave van het debuut van The Blue Nile, A Walk Across The Rooftops, dat oorspronkelijk stamt uit 1984. Het debuut van The Blue Nile was 28 jaar geleden een sensationele plaat en dat is het vandaag de dag nog steeds. Het is overigens een plaat die op wonderlijke wijze tot stand kwam. The Blue Nile was aan het begin van de jaren 80 een vrijwel onzichtbare band die in de marge opereerde. Om het hoofd boven water te houden maakte de band in opdracht van een Schotse producent van elektronica (het vooral van hoogwaardige draaitafels bekende Linn) een geluidstrack die kon worden gebruikt voor het demonstreren van de kwaliteit van de apparatuur van deze producent. Deze geluidstrack bevat een eerste versie van de titeltrack en openingstrack van A Walk Across The Rooftops. Ik kan me goed voorstellen dat de track van waarde is geweest bij het demonstreren van de apparatuur van Linn, maar de openingstrack van het debuut van The Blue Nile is toch vooral een track van een bijna onwerkelijke schoonheid en bovendien een track die het complete oeuvre van The Blue Nile typeert. Het is een track vol leegte en dynamiek, waarin stilte wordt afgewisseld met een diep basloopje, stevige slagen op de drums, voorzichtige blazers en elektronica en hier en daar stevig aanzwellende strijkers. Het mooiste moet dan nog komen, want dat is de emotievolle en soms bijna getergde stem van Paul Buchanan. Ik heb de openingstrack van A Walk Across The Rooftops inmiddels honderden keren gehoord, maar het kippenvel is nooit verdwenen. Wat voor de openingstrack geldt, geldt ook voor de zes andere tracks op de plaat. De meeste tracks op de plaat zijn aan de lange kant (5-6 minuten) en, zeker op het eerste gehoor, niet heel erg toegankelijk. Eigenlijk laat alleen single Tinseltown In The Rain zich beluisteren als een min of meer standaard popliedje, al heeft ook deze track uiteindelijk veel meer te bieden dan de gemiddelde popsong en behoort het voor mij tot de beste singles uit de jaren 80. In de overige tracks maakt The Blue Nile op A Walk Across The Rooftops unieke popmuziek van hoog niveau. Het is muziek die het experiment niet uit de weg gaat en het is bovendien muziek die met een minimalistische instrumentatie en een uiterst laag tempo een bijna ondraaglijke spanning weet te creëren. 28 jaar geleden maakte The Blue Nile muziek die zijn tijd heel ver vooruit was en dat vind ik eigenlijk nog steeds zo. Ondanks het feit dat de muziek van The Blue Nile raakvlakken heeft met andere muziek uit de jaren 70 en 80 (met name Japan, Peter Gabriel, Talk Talk en Brian Eno) doet geen enkele vergelijking de band recht. The Blue Nile heeft 28 jaar geleden haar eigen muzikale universum gecreëerd en dit universum heeft na al die jaren nog niets van zijn kracht verloren. De bonus disc bij deze Collector’s Edition onderstreept dit met een aantal nieuwe tracks, waaronder het prachtige St. Catherine’s Day, dat zich kan meten met de tracks die de eerste versie van de plaat wel haalden. Paul Buchanan maakte met Mid Air één van de mooiste platen van 2012. The Blue Nile maakte met A Walk Across The Rooftops één van de mooiste platen aller tijden. Dat het hier niet bij zou blijven lees je morgen, maar deze mag echt geen enkele muziekliefhebber missen. Erwin Zijleman