Emiliana Torrini - Tookah
Tookah is de vierde plaat van de IJslandse Emiliana Torrini. Haar debuut Love In The Time Of Science werd dertien jaar geleden nog (enigszins ten onrechte) in het hokje triphop gestopt, maar met Fisherman’s Woman uit 2005 en het verrassend succesvolle Me And Armani uit 2008 ontwikkelde Emiliana Torrini een geheel eigen stijl, die zich zowel liet beïnvloeden door Britse folk als door de mysterieuze en atmosferische muziek waar IJsland zo bekend van is. Door het onverwachte succes van Me And Armani hebben we lang op Tookah moeten wachten, maar het was het wachten waard. Ook op Tookah verrast Emiliana Torrini weer met ingetogen luisterliedjes die stuk voor stuk haar zo unieke stempel bevatten. In een aantal tracks op de plaat experimenteert Emiliana Torrini met net wat meer elektronica dan we van haar gewend zijn, maar Tookah een elektronische plaat noemen (wat hier en daar gebeurt en meestal uitsluitend op basis van de single Speed Of Dark), gaat veel te ver. Tookah bevat immers ook volop songs die worden gedragen door akoestische gitaar, terwijl in een aantal andere tracks elektronica slechts zeer subtiel wordt ingezet. Emiliana Torrini had de afgelopen jaren last van een writer’s block, maar daar is op Tookah weinig van te merken. De vierde van Emiliana Torrini is een geïnspireerd klinkende plaat vol verrassende wendingen. Die verrassende wendingen komen deels uit het bijzonder veelzijdige instrumentarium op de plaat en deels uit de fascinatie voor bijzondere ritmes. Elektronica en akoestische instrumenten worden op bijzonder creatieve wijze gecombineerd, wat Tookah een bijzonder geluid geeft. Dit wordt alleen maar bijzonderder door de mix van exotische en meer triphop of dance georiënteerde ritmes. De licht onderkoelde maar tegelijkertijd ook warme stem van Emiliana Torrini doet de rest. Tookah is door de bijzondere songstructuren en het gevarieerde geluid geen plaat die zich heel erg opdringt of direct overtuigt, maar dat was bij de vorige drie platen van de IJslandse singer-songwriter volgens mij niet anders. Tookah duurt nog geen veertig minuten, waarvan er zevenenhalf worden gebruikt voor de behoorlijk experimentele slottrack. Het zijn veertig minuten waarin zoveel gebeurt dat het af en toe wat veel van het goede is, maar minstens net zo vaak word je geraakt door prachtige luisterliedjes, engelachtige zang of prachtige atmosferische soundscapes. Tookah is al met al een waardig opvolger van het in zo brede kring bejubelde Me And Armani. Het kost absoluut wat tijd om Tookah te doorgronden, maar de beloning is er ook naar. De vierde bijzondere plaat van deze unieke muzikante uit IJsland. Erwin Zijleman
Tookah is de vierde plaat van de IJslandse Emiliana Torrini. Haar debuut Love In The Time Of Science werd dertien jaar geleden nog (enigszins ten onrechte) in het hokje triphop gestopt, maar met Fisherman’s Woman uit 2005 en het verrassend succesvolle Me And Armani uit 2008 ontwikkelde Emiliana Torrini een geheel eigen stijl, die zich zowel liet beïnvloeden door Britse folk als door de mysterieuze en atmosferische muziek waar IJsland zo bekend van is. Door het onverwachte succes van Me And Armani hebben we lang op Tookah moeten wachten, maar het was het wachten waard. Ook op Tookah verrast Emiliana Torrini weer met ingetogen luisterliedjes die stuk voor stuk haar zo unieke stempel bevatten. In een aantal tracks op de plaat experimenteert Emiliana Torrini met net wat meer elektronica dan we van haar gewend zijn, maar Tookah een elektronische plaat noemen (wat hier en daar gebeurt en meestal uitsluitend op basis van de single Speed Of Dark), gaat veel te ver. Tookah bevat immers ook volop songs die worden gedragen door akoestische gitaar, terwijl in een aantal andere tracks elektronica slechts zeer subtiel wordt ingezet. Emiliana Torrini had de afgelopen jaren last van een writer’s block, maar daar is op Tookah weinig van te merken. De vierde van Emiliana Torrini is een geïnspireerd klinkende plaat vol verrassende wendingen. Die verrassende wendingen komen deels uit het bijzonder veelzijdige instrumentarium op de plaat en deels uit de fascinatie voor bijzondere ritmes. Elektronica en akoestische instrumenten worden op bijzonder creatieve wijze gecombineerd, wat Tookah een bijzonder geluid geeft. Dit wordt alleen maar bijzonderder door de mix van exotische en meer triphop of dance georiënteerde ritmes. De licht onderkoelde maar tegelijkertijd ook warme stem van Emiliana Torrini doet de rest. Tookah is door de bijzondere songstructuren en het gevarieerde geluid geen plaat die zich heel erg opdringt of direct overtuigt, maar dat was bij de vorige drie platen van de IJslandse singer-songwriter volgens mij niet anders. Tookah duurt nog geen veertig minuten, waarvan er zevenenhalf worden gebruikt voor de behoorlijk experimentele slottrack. Het zijn veertig minuten waarin zoveel gebeurt dat het af en toe wat veel van het goede is, maar minstens net zo vaak word je geraakt door prachtige luisterliedjes, engelachtige zang of prachtige atmosferische soundscapes. Tookah is al met al een waardig opvolger van het in zo brede kring bejubelde Me And Armani. Het kost absoluut wat tijd om Tookah te doorgronden, maar de beloning is er ook naar. De vierde bijzondere plaat van deze unieke muzikante uit IJsland. Erwin Zijleman