21 november 2016

R.E.M. - Out Of Time, 25th Anniversary Edition

Out Of Time vind ik objectief bezien zeker niet de beste plaat van R.E.M., maar als ik er één mee zou mogen nemen naar een onbewoond eiland, zou ik Reckoning, Fables Of The Reconstruction, Lifes Rich Pageant, Document en Green waarschijnlijk toch thuis laten en kiezen voor de plaat waarmee de band uit Athens, Georgia, in 1991definitief doorbrak naar een groot publiek. 

Out Of The Time is wat mij betreft immers de R.E.M. plaat met de meeste memorabele songs en het is bovendien een R.E.M. plaat die veel beter is dan de critici deden en doen vermoeden. 

De flirt met een heuse rapper in openingstrack Radio Song werd de band destijds niet in dank afgenomen, maar 25 jaar later staat de song wat mij betreft nog overeind en dat geldt voor veel meer songs op de plaat. Singles als Losing My Religion en met name Shiny Happy People (kauwgomballenpop pur sang) zijn in al die jaren misschien wat uitgekauwd, maar in vrijwel alle songs op Out Of Time horen we een band die op de toppen van haar kunnen presteert. 

Natuurlijk koos R.E.M. op Out Of Time voor een geluid dat wat minder rauw en stekelig was dan we van de band gewend waren, maar is er iets mis met songs als Low, Near Wild Heaven, Belong, Half A World Away en Country Feedback? Nee, als je het mij vraagt niet. Sterker nog, flink wat van deze songs horen tot het beste dat R.E.M gedurende haar bestaan heeft gemaakt (en Country Feedback is misschien wel mijn favoriete R.E.M. song aller tijden). 

Out Of Time werd door het wat toegankelijkere geluid onmiddellijk de popplaat van R.E.M. genoemd, maar wanneer je objectief luistert naar de plaat, is het verschil met zijn voorgangers niet zo groot als destijds werd gesuggereerd. Wat wel opvalt is dat veel songs zonniger klinken dan we van de band uit Athens gewend waren, maar zonnige gitaarpop maken met mooie gitaarlijnen en gloedvolle koortjes is als je het mij vraagt geen zonde. Integendeel zelfs. 

Ik moet toegeven dat ik al heel lang geen R.E.M. plaat meer uit de speakers had laten komen, maar dankzij de deze week verschenen reissue van Out Of Time is het momenteel weer even 1991 en moet ik concluderen dat de doorbraakplaat van R.E.M. de tand des tijd uitstekend heeft doorstaan en me misschien nog wel beter bevalt dan 25 jaar geleden. 

Over de waarde van alle extraatjes in de luxe editie die nu is verschenen kun je je twijfels hebben, maar ik moet zeggen dat ik de demo’s met plezier heb beluisterd, al beperk ik me vanaf nu waarschijnlijk tot de hoofdmoot. Het is een hoofdmoot die het afgelopen uur met grote regelmaat goed was voor een glimlach of meer. Als een plaat dat voor elkaar krijgt is het wat mij betreft een goede plaat. Erwin Zijleman