14 april 2018

Johan - Pull Up

November 1996 was een koude maand en de voorloper van een voor Nederlandse begrippen strenge winter. Toch is het ook de maand waarin plotseling de lente uitbrak, wat volledig de verdienste was van het debuut van de Nederlandse band Johan. 

De band uit Hoorn grossierde op haar titelloze debuut in Beatlesque popliedjes waarvan de zon onmiddellijk ging schijnen en die na één keer horen voorgoed in je kop zaten. 

Johan zou het kunstje van haar debuut nog drie keer herhalen, wat memorabele albums als Pergola (2001), Thx Jhn (2004) en 4 (2009) opleverde, waarna voorman  Jacob de Greeuw het einde van de band aankondigde. 

We zijn inmiddels bijna negen jaar verder en bijna uit het niets is Johan terug met Pull Up. Bijna uit het niets, want sinds de aankondiging van de plaat een paar maanden geleden werd er door velen reikhalzend uitgekeken naar de nieuwe plaat van de band, die ruim een decennium kleur gaf aan de Nederlandse popmuziek en het Excelsior label op de kaart zette. 

Pull Up komt inmiddels voor de zoveelste keer uit de speakers en ik kan alleen maar concluderen dat Johan het na al die jaren weer geflikt heeft. In grote lijnen is er niet eens zo veel veranderd sinds de plotselinge lente in het najaar van 1996. Johan maakt nog altijd zonnige popliedjes met een vleugje melancholie en het zijn popliedjes die nog altijd van het predicaat ‘Beatlesque’ kunnen worden voorzien, al zijn invloeden van The Byrds misschien nog wel belangrijker in het geluid van de Nederlandse band. 

De popliedjes van Johan zijn nog altijd popliedjes die de gevoelstemperatuur doen stijgen en die goed zijn voor lentekriebels, maar het zijn ook popliedjes met een donkere ondertoon. Die donkere ondertoon komt vooral naar voren in de teksten van Jacob de Greeuw, die ook dit keer de nodige ellende van zich afschrijft, maar ook in muzikaal opzicht laat Pull Up meer horen dan zonnestralen. 

Vergeleken met het laatste levensteken van de band (4 uit 2009) klinkt Pull Up mooi helder en laat Johan een veelzijdig geluid horen, waarin ook gas terug kan worden genomen en waarin het ook buiten de lijntjes van het uit duizenden herkenbare Johan geluid kleurt, bijvoorbeeld door net wat gruiziger te klinken of door wat meer lo-fi aan haar geluid toe te voegen. 

Het voorziet Pull Up van meer diepgang en hierdoor ook van meer kracht, maar gelukkig zijn de songs van de band nog net zo onweerstaanbaar als in de beginjaren. Pull Up gaat de komende dagen vast verder groeien, maar dat Johan met Pull Up een zeer geslaagde comeback maakt is voor mij al lang zeker. De lente is weer begonnen. Bedankt Johan! Erwin Zijleman